Elements

Υπήρχε μια εποχή, είκοσι και κάτι χρόνια πριν, που «τραγουδώντας» τα κάλαντα στα οικοδομικά τετράγωνα της γειτονιάς μου, μάζευα χρήματα με τα οποία πρόσφερα δώρα στον εαυτό μου , μα και σε μερικά αγαπημένα μου πρόσωπα (πράξη που πλέον μοιάζει τόσο μακρινή, σαν να την έκανε κάποιος άλλος). Θυμάμαι να πηγαίνω πόρτα πόρτα – αρκετές, μάλιστα, παραμένουν ίδιες, τα ίδια σπίτια, οι ίδιες αυλές, απλώς εγώ μεγάλωσα, άλλαξα. Κουδουνούσα λοιπόν τις πόρτες των σπιτιών, αδιαφορώντας για το αν κοιμάται ο κόσμος ή έχει τα προβλήματά του, προσφέροντάς τους την ασυναγώνιστη εμπειρία ενός μπόμπιρα που γκαρίζει, χτυπώντας δύο σίδερα μεταξύ τους. Διόλου καλός τρόπος να ξεκινά κανείς τη μέρα του, αν και υπήρχαν εξαιρέσεις, καθώς μερικοί άνθρωποι με υποδέχονταν με χαμόγελο και περίμεναν να ολοκληρώσω το παράφωνο τραγούδι μου. Φορούσα κι ένα από εκείνα τα τσαντάκια μέσης – τις λεγόμενες μπανάνες – και έχωνα εκεί μέσα με μανία τα λεφτά, σαν να πρόκειται για πολύτιμο θησαυρό. Γιατί όμως τέτοιο πείσμα; ...

  Όταν σπούδαζα σκηνοθεσία, κάποιες φορές στα διαλείμματα είχα πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις γύρω από τον κινηματογράφο, με συμμαθητές μου ή με μαθητές άλλων τμημάτων. Μοιραζόμασταν ιδέες και αναλύαμε σκηνές ή αφηγηματικές προσεγγίσεις σε έργα που μας άρεσαν ή όχι. Δυστυχώς, τέτοιες κουβέντες δεν ήταν συχνές, μια συγκεκριμένη φορά όμως προέκυψε κάτι που θα το θυμάμαι για πάντα. Ήταν ένα σχετικά ζεστό, ανοιξιάτικο απόγευμα, κι ενώ έπινα τον καφέ μου, προσπαθώντας να βρω μια λύση για ένα πρόβλημα που αντιμετώπιζα στα γυρίσματα μιας εργασίας μου, ένας συμφοιτητής έκατσε στην απέναντι καρέκλα και με ρώτησε αν ήξερα να του προτείνω κάποιο τρομακτικό θρίλερ. Η πρώτη ερώτηση που του έκανα ήταν αν τον ενδιέφερε να υπάρχει το μεταφυσικό στοιχείο στη ταινία. Μου είπε ότι δεν το προτιμούσε, αλλά θα του έδινε μια ευκαιρία γιατί εμπιστευόταν το γούστο μου. Δέχτηκα το κομπλιμέντο (παρότι δεν το έδειξα) και του ανέφερα κάποια έργα. Εκεί λοιπόν που τα λέγαμε, μου ήρθε από το πουθενά μια απίθανη ι...

Όσο λιγότερα γνωρίζει κάποιος για το Old Man’s War , τόσο το καλύτερο. Θα μείνω σε κάποιες βασικές πληροφορίες , παραλείποντας (αναγκαστικά) κάποια σημαντικά στοιχεία. Ελπίζω να σας πείσω να πάρετε στα χέρια σας τούτο το θαυμάσιο μυθιστόρημα, το πρώτο της σειράς, που κυκλοφόρησε το 2005 και ολοκληρώθηκε δέκα χρόνια μετά. Για όλους τους αναγνώστες που αποφεύγουν να εμπλακούν με κάτι τόσο μεγάλο, να πω εδώ ότι κάθε βιβλίο είναι αυτόνομο, οπότε μπορεί κανείς να τα διαβάσει με διαφορετική σειρά, αν το επιθυμεί. Υπάρχουν βέβαια συνδέσεις μεταξύ τους, οι οποίες θα γίνουν αντιληπτές μονάχα από όσους επενδύσουν χρόνο και στα έξι. Ο John Perry , ως πρωταγωνιστής μάς αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο την ιστορία του. Τον γνωρίζουμε στην ηλικία των εβδομήντα πέντε ετών, όταν και αποφασίζει να καταταγεί στο Colonial Defense Forces , δηλαδή στο στρατό που προστατεύει την ανθρωπότητα, η οποία εφόσον αποικίζει σε διάφορες περιοχές του αχανούς σύμπαντος, αναμενόμενα αντιμετωπίζει δυσκολίες κατά τη διαδικ...

Τρεις συνδεδεμένες ιστορίες, σε τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους. Τα γεγονότα στο Summer Island διαδραματίζονται το 1973 . Παρακολουθούμε την επίσκεψη του πρωταγωνιστή και αφηγητή στο εν λόγω νησί, όπου και καλύπτει φωτογραφικά μια θρησκευτική τελετή, στην οποία συμμετέχουν οι κάτοικοι και, όπως ίσως θα καταλάβατε, δεν έχει αίσιο τέλος. Στο Exodus , βρισκόμαστε εβδομήντα χρόνια μετά. Η ανθρωπότητα αναγκάστηκε να ταξιδέψει στο διάστημα προκειμένου να αποικίσει σε νέο πλανήτη, διότι η Γη κυριαρχήθηκε από τέρατα. Τεράστια τέρατα, που «ξύπνησαν» ύστερα από την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Στο Lesson , παρακολουθούμε το μάθημα που δίνει μια επιστήμονας σε μια ομάδα παιδιών, κατά τη διάρκεια του οποίου και ο αναγνώστης μαθαίνει με περισσότερες λεπτομέρειες τι συνέβη στον κόσμο. Ο Steve Coulson , ζωντάνεψε τ’ όραμά του με τη βοήθεια του Midjourney –ένα ανεξάρτητο στούντιο που αξιοποιεί την τεχνητή νοημοσύνη προκειμένου να δημιουργεί εικόνες– παραδίδοντας ένα έργο που π...

Βρισκόμαστε στην Τεχεράνη τη δεκαετία του ’ 80 , σε εμπόλεμη ζώνη. Οι γειτονιές βομβαρδίζονται και οι άνθρωποι καλούνται από τις σειρήνες να καταφύγουν στα υπόγεια, προκειμένου να σωθούν από τις οβίδες των αεροπλάνων. Πολλοί είναι αυτοί που εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και απομακρύνονται από την πόλη. Η Shideh ζει με την οικογένειά της όταν ο σύζυγός της παίρνει μετάθεση, κι έτσι μένει μόνη με το ανήλικο κοριτσάκι της. Η επιλογή της να μην ακολουθήσει τη συμβουλή του Iraj να πάει να μείνει μαζί με τη μητέρα του για ασφάλεια, αποτελεί το πρώτο δείγμα του χαρακτήρα της και υπονοεί από την αρχή της ταινίας την ψυχολογική της κατάσταση. Στην πορεία, σταδιακά, ο εσωτερικός της κόσμος ξεδιπλώνεται, αποκαλύπτοντας στον θεατή τι συμβαίνει σ’ έναν άνθρωπο που αναγκάζεται να τα βγάλει πέρα με τα εγκλήματα του πολέμου, ενώ παράλληλα πρέπει να σηκώσει το προσωπικό του, αβάσταχτο φορτίο. Το γυαλί, οι ρωγμές και η μαντίλα, είναι τα τρία βασικά συστατικά του Under the Shadow , τοποθετημένα με ακρ...