Elements

Κατά τη θρηνητική διαδικασία η ζωή μοιάζει μη γραμμική. Οι διαδρομές που επιλέγει κανείς να ακολουθήσει θυμίζουν ένα κουβάρι με πολλούς κόμπους, όπου δε διακρίνεται η αρχή και το τέλος του σπάγκου. Η προσπάθεια που καταβάλλεται για να λυθεί, απαιτεί χρόνο και υπομονή. Κι επειδή σίγουρα θα έρθουν στιγμές παραίτησης και απογοήτευσης, η παρουσία ενός φίλου, ενός συντρόφου, ενός ανθρώπου που μπορεί να δείξει κατανόηση, να συμπαρασταθεί, χρήζεται απολύτως απαραίτητη. Σε περίπτωση που απουσιάζει τούτη η βοήθεια, τότε τα πράγματα δυσκολεύουν. Φυσικά, δεν αποκλείεται και η επιλογή ενός ειδικευμένου επιστήμονα , αλλά δε θα επεκταθώ στο συγκεκριμένο θέμα. Ξεδιπλώνοντας λοιπόν το κουβάρι, προκύπτουν πολλά εμπόδια. Ερωτήσεις όπως: Γιατί το κάνω αυτό; Γιατί συνέβη σε μένα; Μπορώ να τα βγάλω πέρα; Θα βρω τρόπο να αισθανθώ χαρούμενος ξανά; Πώς γίνεται να επιστρέψω ύστερα απ’ όσα έγιναν; Πώς θα ζήσω; Στη συνέχεια αναδύονται και άλλες σκέψεις: Μου λείπει· έχω χάσει τον ύπνο μου· δεν αντέχω· είμαι μόν...

Ένας φίλος κάποτε μου έγραψε: Στο τέλος του κόσμου η τέχνη θα μας λυτρώσει. To Earthling είναι ένας δίσκος που κυκλοφόρησε την κατάλληλη στιγμή , υπενθυμίζοντας πως οι εξωγενείς διαμάχες, οι εσωτερικοί μας ρύποι, οι απώλειες που βιώνουμε, η αγωνία της επιβίωσης και το άγχος που προκαλεί δεν αποτελούν τα μοναδικά υλικά που διαθέτουμε. Τείνουμε συχνά να ενδίδουμε στην απελπισία, να νιώθουμε ότι στερούμαστε επιλογών διότι ο κόσμος όπως τον διαμορφώνουμε δείχνει αδιέξοδος. Μα πάντοτε θα υπάρχει χώρος να δημιουργήσεις κάτι φρέσκο, να συνεχίσεις να κινείσαι παρότι νιώθεις τα πόδια σου ασήκωτα. Πάντοτε θα βρίσκεται κάτι καινούργιο να μάθεις, μια νέα περιοχή να εξερευνήσεις. Ο Vedder μάζεψε δεκατρία τραγούδια και μαζί με μια καταπληκτική ομάδα ( Josh Klinghoffer , Chad Smith , Andrew Watt , ανάμεσα σε άλλους ), παρέδωσε ένα έργο που όσες φορές και να το ακούσεις σε αφήνει με την ίδια αισιόδοξη αίσθηση, ότι έχεις μπροστά σου μια παρέα φίλων που συσπειρώθηκε για να παράξει μουσική. Μέσω αυ...

Ο κέρσορας τρεμοπαίζει στην οθόνη· εμφανίζεται και εξαφανίζεται για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου και η κατάσταση της ύπαρξής του εξαρτάται από μένα. Μα την ίδια στιγμή, όλα όσα θα τελέσω σήμερα στη δουλειά, θα γίνουν υπό την επιτήρηση και συναίνεσή του. Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά πριν αρχίσω να συντάσσω την απάντησή μου στο πρώτο e - mail στα εισερχόμενα. Κάθε που πληκτρολογώ, ο κέρσορας παραμένει στη θεατή του κατάσταση, πίσω από κάθε λέξη που εισάγω και πραγματώνοντας ό,τι γράφω. Περνάω το εργασιακό μου ωράριο, δίνοντας υπόσταση στις πληροφορίες που διέπουν με αφηρημένο τρόπο τις δραστηριότητες του γραφείου. Στο διάλειμμα, πιάνω το κινητό μου για να στείλω ένα μήνυμα στην Η. σχετικά μ’ ένα post που ανέβασε στο Instagram : ο κέρσορας με περιμένει σε ακόμα μία οθόνη· ό,τι θέλω να στείλω πρέπει πρώτα να περάσει από αυτόν· Όσο αναβοσβήνει, η κάθε μορφή επικοινωνίας βρίσκεται σε μια κβαντική κατάσταση· τίποτα δεν υφίσταται ή ισχύει, όλα σμίγουν σε μια αβεβαιότητα πο...

Όπως τα βότανα αφήνουν τα συστατικά τους στο ζεστό νερό μέσα στη χαμηλή κούπα, έτσι και ο Νίκος μυρώνει τα στοιχεία των ιστοριών του. Όταν κοιτάς την κούπα με το αφέψημά σου, παρατηρείς ότι το χρώμα αλλάζει, αναδύοντας τα αρώματα, αλλά δεν μπορείς να ξέρεις τι γεύση έχει αν δεν δοκιμάσεις. Στην πρώτη γουλιά βγάζεις συμπεράσματα, διακρίνεις πόσο γλυκό, όξινο ή και τα δύο ταυτόχρονα είναι, αν σου αρέσει ή όχι. Μετά έρχεται το πιο δύσκολο απ’ όλα. Καταλαβαίνεις από τι αποτελείται; Αν υποθέσουμε πως ανήκει σ’ εκείνα τα πληθωρικά αφεψήματα που απαρτίζονται από πέντε, έξι ή περισσότερα διαφορετικά λουλούδια, ανθούς, ρίζες, είσαι σίγουρος ότι μπορείς να τα διακρίνεις; Εδώ μπαίνει το μυστήριο, το απρόβλεπτο, το αναπάντεχο, το μοναδικό. Μπορείς φυσικά να κάνεις την έρευνά σου, να ψάξεις, να ρωτήσεις για την προέλευση, να διαβάσεις πίσω από το κουτί και να μάθεις τι ακριβώς πίνεις. Προκύπτει λοιπόν η ερώτηση: θα ήθελες να το μάθεις; Ρωτάω μονάχα γιατί πιστεύω ότι μερικές φορές έχει μεγαλύτερο ε...

Ο αρχαιολόγος βρίσκεται στην έρημο στο πλαίσιο της ανασκαφής. Μελετάει τις σημειώσεις του, όταν έρχεται ένας από τους συνεργάτες του και του λέει ότι βρέθηκε επιτέλους το σπήλαιο που έψαχναν. Ενθουσιασμένος σπεύδει προς την είσοδο και στέκεται μπροστά της. Η καρδιά του χτυπάει γρήγορα. Βγάζει τα γυαλιά του, τα σκουπίζει στην μπλούζα του και τα ξαναφοράει. Μαζεύει τον απαραίτητο εξοπλισμό σ’ ένα σακίδιο πλάτης, ενημερώνει τους υπόλοιπους να μην τον ακολουθήσουν αν δεν τους φωνάξει εκείνος και περνάει το κατώφλι. Ανάβει το φακό και συνεχίζει. Κάμποσα μέτρα παρακάτω ο αέρας αλλάζει. Το σκοτάδι υποχωρεί με κάθε επόμενο βήμα. Κλείνει το φακό. Φτάνει στην άλλη πλευρά. Αναγκάζεται να αποστρέψει το βλέμμα γιατί το φως βγαίνει εκτυφλωτικό. Νιώθει το χορτάρι κάτω από τις μπότες του. Μια απέραντη πεδιάδα με λόφους, γκρεμούς, δάση και κάμποσα χιλιόμετρα προς το βορρά, ένα κάστρο. Ο αρχαιολόγος για λίγο πιστεύει πως βρίσκεται σε όνειρο. Σκύβει και ακουμπάει τη γη – ζεστή, δονούμενη, ολοζώντανη · ...