Earthling by Eddie Vedder

Ένας φίλος κάποτε μου έγραψε: Στο τέλος του κόσμου η τέχνη θα μας λυτρώσει. To Earthling είναι ένας δίσκος που κυκλοφόρησε την κατάλληλη στιγμή, υπενθυμίζοντας πως οι εξωγενείς διαμάχες, οι εσωτερικοί μας ρύποι, οι απώλειες που βιώνουμε, η αγωνία της επιβίωσης και το άγχος που προκαλεί δεν αποτελούν τα μοναδικά υλικά που διαθέτουμε. Τείνουμε συχνά να ενδίδουμε στην απελπισία, να νιώθουμε ότι στερούμαστε επιλογών διότι ο κόσμος όπως τον διαμορφώνουμε δείχνει αδιέξοδος. Μα πάντοτε θα υπάρχει χώρος να δημιουργήσεις κάτι φρέσκο, να συνεχίσεις να κινείσαι παρότι νιώθεις τα πόδια σου ασήκωτα. Πάντοτε θα βρίσκεται κάτι καινούργιο να μάθεις, μια νέα περιοχή να εξερευνήσεις.

Ο Vedder μάζεψε δεκατρία τραγούδια και μαζί με μια καταπληκτική ομάδα (Josh Klinghoffer, Chad Smith, Andrew Watt, ανάμεσα σε άλλους), παρέδωσε ένα έργο που όσες φορές και να το ακούσεις σε αφήνει με την ίδια αισιόδοξη αίσθηση, ότι έχεις μπροστά σου μια παρέα φίλων που συσπειρώθηκε για να παράξει μουσική. Μέσω αυτής, όπως με κάθε μορφή τέχνης, προκύπτει η επικοινωνία.

Διακριτικά στο δίσκο κάνουν την παρουσία τους και οι Elton John, Stevie Wonder και Ringo Starr, που ο καθένας ξεχωριστά προσδίδει στην εκάστοτε σύνθεση το δικό του προσωπικό στοιχείο. Υπάρχουν στιγμές που το Earthling θυμίζει Pearl Jam και άλλες Bruce Springsteen, αλλά πολύ περισσότερο από καθετί γίνεται κατανοητό ότι ο άνθρωπος πίσω από αυτό επιθυμεί να παίξει μουσική, να τραγουδήσει τα τραγούδια του, να συνεχίσει να ελπίζει.

Πλέον έχει μείνει μόνο μια από τις σπουδαίες φωνές του Seattle. Ένας ένας αποχώρησαν από το παιχνίδι είτε από το ίδιο τους το χέρι, είτε από κάποια αρρώστια. Το να βλέπεις τους φίλους σου να φεύγουν είναι αβάσταχτο και η προσπάθεια που θα καταβάλεις για να συνεχίσεις τη ζωή σου ακόμη μεγαλύτερη. Ο Eddie, από τα νεανικά του χρόνια, τότε που πάλευε με τους προσωπικούς τους, οικογενειακούς δαίμονες, ενέπνεε αισιοδοξία μέχρι και στα πιο μελαγχολικά του κομμάτια. Η χροιά της φωνής του, ο τρόπος που τραγουδάει τους στίχους του, μοιάζει να σου λέει ότι μπορείς να τον εμπιστευτείς, να περπατήσετε μαζί τα μίλια που σας περιμένουν. Το Long Way αποτελεί ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της γραφής του. Από την αργόσυρτη σολιστική μελωδία δια χειρός Klinghoffer, στην εκρηκτική κιθαριστική διαδοχή του Vedder – και φυσικά για το κλείσιμο επιστρέφει με μια από εκείνες τις μουσικές φράσεις που ακόμη και την πιο δύσκολη ημέρα να πέρασες, δε γίνεται να μη χαμογελάσεις ακούγοντάς τη.

Σας αφήνω μ’ ένα χαρακτηριστικό στίχο που συνοψίζει τη διάθεση του δίσκου:

And in the depths of darkness, found the light

And the hope she thought abandoned

Was not lost for her companion

Kept it safe.

As Experienced by Element 

Επιμέλεια του Δήμου Σκορδίλη