Elements

Η σχέση του ανθρώπου με τα ποτάμια υφίσταται πολλούς αιώνες. Από την αρχή του πολιτισμού, την εξέλιξή και την εξάπλωσή του, η εκμετάλλευση των υδάτινων οδών κατέχει έναν από τους καθοριστικότερους ρόλους για την κυριαρχία του ανθρώπινου γένους στον πλανήτη. Δυστυχώς όμως η σχέση τούτη δεν είναι επί ίσοις όροις. Χρησιμοποιούμε τα ποτάμια χωρίς να τους αποδίδουμε το σεβασμό που τους αξίζει. Όπως πολύ ορθά τονίζεται στο ντοκιμαντέρ, κάποτε τα τιμούσαμε σαν θεούς, πλέον όμως οι θεοί βρίσκονται στη δούλεψή μας. Θα ήταν πρέπον και σώφρον από τη στιγμή που μας παρέχεται μια τόσο πληθωρική βοήθεια από την ίδια τη φύση, τουλάχιστον να έχουμε βρει τρόπο να μην τη μολύνουμε. Το  River όμως δεν επικεντρώνεται σε αυτό το θέμα, παρότι το θίγει. Ο βασικός του άξονας αφορά την αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο στοιχείων, υπό τις μελωδίες ορχηστρικής μουσικής, των Radiohead και της αφήγησης του Willem Dafoe . Ως όντα της γλώσσας και της σκέψης, εμείς που καταφέραμε και κάναμε τόσα προοδευτικά βήματα...

Warhammer 40K: Horus Heresy Books Descent Of Angels Mitchel Scanlon Released: 2007 Μεταφερόμαστε στον Caliban , έναν πλανήτη όπου το Crusade του Emperor δεν έχει φτάσει ακόμη. O πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο νεαρός Zahariel El'Zurias του οποίου και την πορεία ακολουθούμε, ενώ παράλληλα συμβαίνουν πολύ σημαντικά γεγονότα που μετέπειτα θα παίξουν κάποιο ρόλο στην ευρύτερη αφήγηση των βιβλίων. Η σκηνή που ξεχώρισα στην έκτη συνέχεια του Horus Heresy είναι όταν ο Zahariel συναντά κατά την περιπλάνησή του τους Watchers in the Dark και όσα μαθαίνει από τη συγκεκριμένη ομάδα. Προς το τέλος του μυθιστορήματος κάνει την εμφάνισή του και ένα πρόσωπο που ο αναγνώστης θα ικανοποιηθεί και μόνο με την παρουσία του. Επίσης ήταν πολύ εντυπωσιακή η στιγμή που ο τίτλος του βιβλίου εκπληρώνεται. Χωρίς πολλές καθυστερήσεις συνεχίζω στο επόμενο με τίτλο Legion . Legion Dan Abnett Released: 2008 Χρονικά βρισκόμαστε δύο χρόνια πριν την απόφαση του Horus να εναντιωθεί στον αυτοκράτορα. Οι κάτοικοί του N...

Η  Ruby , παιδί κωφών γονιών (η ίδια έχει την ακοή της) εργάζεται στο καΐκι μαζί με τον πατέρα και τον αδελφό της και παράλληλα παρακολουθεί τα μαθήματα στο σχολείο. Εκεί υπάρχει ένας νεαρός, ο Miles , ο οποίος της αρέσει πολύ και εξαιτίας του επιλέγει να συμμετάσχει στη χορωδία του σχολείου. Βέβαια, η Ruby αγαπά να τραγουδά, οπότε η επιλογή της δεν είναι κάτι ανοίκειο για εκείνη. Το ενδιαφέρον όμως εντοπίζεται στο ότι τόσα χρόνια έμαθε να τραγουδά σε κοινό που δεν την άκουγε και τώρα καλείται να το κάνει μπροστά σε ανθρώπους που μπορούν – άρα να την κρίνουν. Έτσι στο πρώτο της μάθημα, στη γνωριμία της με τον καθηγητή Bernardo το βάζει στα πόδια. Το γεγονός ότι στην αίθουσα υπήρχε και ο Miles σίγουρα έπαιξε το ρόλο του στην αποχώρησή της. Απ’ όσα σας προανέφερα, θέλω να μείνετε στο σημείο της μουσικής. H πρωταγωνίστριά μας, από την αρχή της ιστορίας τοποθετείται ανάμεσα σε δύο κόσμους. Εκείνον που ζει με την οικογένειά της και τον προσωπικό της. Η ειδοποιός διαφορά μεταξύ τους τη ...

To Χωρίς Οικογένεια είναι μια περιπέτεια, μια παντελώς απρόβλεπτη διαδρομή για τον αναγνώστη αλλά και τον πρωταγωνιστή ο οποίος αναλαμβάνει την αφήγηση. Χωρίς να του δοθεί η επιλογή, αναγκάζεται να φύγει από το σπίτι που μεγάλωσε και να ταξιδέψει στις πόλεις της Γαλλίας. Ο Ρεμύ , πουλιέται έναντι ενός ποσού από τον θετό του πατέρα (που μόνο πατέρας δε θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται) και περνάει στα χέρια του Βιτάλη ενός περιπλανώμενου διασκεδαστή, που μαζί με τα τρία του σκυλιά και μια μαϊμού έχουν ένα θίασο. Από εκείνο το σημείο και έπειτα ουσιαστικά ξεκινά η ιστορία αυτού του κλασικού μυθιστορήματος, που από όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1878 δε σταμάτησε να ανατυπώνεται μέχρι σήμερα. Στην αρχή πήγαινα από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, με αργό ρυθμό, απολαμβάνοντας την ανάγνωση. Ένα τόσο ωραίο, καλογραμμένο έργο θέλω να κρατάει για αρκετό καιρό. Ποιόν πάω να κοροϊδέψω; Κάθε φορά που ένα βιβλίο που μου αρέσει πολύ, τα ίδια λέω και καταλήγω να το ολοκληρώνω το συντομότερο δυνατόν, διότι απλούστατα δεν...

Το παιχνίδι για ένα παιδί είναι η βασικότερη και πιο σημαντική του δραστηριότητα. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του μέχρι και τα τελευταία, ο άνθρωπος αποζητά τις στιγμές που το μυαλό του βρίσκει διέξοδο, φαντάζεται, επιθυμεί, αναλογίζεται. Βρίσκω εντυπωσιακό το πόσες πολλές λέξεις έχουμε κατασκευάσει προκειμένου να εξερευνήσουμε την παραπάνω μας τάση. Θέλω , προσπαθώ , δοκιμάζω , κερδίζω , χάνω . Κοιτώντας τη φιλμογραφία του Linklater συμπεραίνει κανείς ένα πράγμα: δεν ξεχνά τη σημασία του παιχνιδιού. Παίζει συνεχώς με τη φόρμα, τη δομή, πειραματίζεται και ως αποτέλεσμα ο θεατής συναντά μια περιπέτεια να τον περιμένει ήδη. Το σινεμά του Linklater συνοψίζεται σε τούτη την υπέροχη ταινία που παρέδωσε, με τον εξίσου υπέροχο τίτλο: Apollo10½ : A Space Age Childhood . Παρακολουθείτε ή όχι τις δουλειές του, πιστεύω πως το συγκεκριμένο έργο θα σας ωθήσει στο να (ξανά) ασχοληθείτε με κάτι δικό του. Είναι από εκείνα τα φιλμ που όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους αισθάνεσαι ότι γέμισαν οι μπαταρίες ...