Elements

O Beau , όντας «παγωμένος στο χρόνο», βιώνει μια σειρά παροντικών εφιαλτών που έχουν τις ρίζες τους στα περασμένα αλλά και στα πιθανά μελλούμενα, με συνδετικούς κρίκους το φόβο και την ενοχή, που οδηγούν σ’ ένα ατέρμονο αδιέξοδο με εργαλεία το δράμα και την κωμωδία. Το Beau Is Afraid αποτελεί μια αλληγορία, ένα μοναδικό έργο τέχνης, κι όταν λέω μον αδ ι κό εννοώ ότι δε γίνεται να το αναπαραγάγει ή να το μιμηθεί ποτέ ξανά κανείς. Είναι από τις δημιουργίες που προκύπτουν ύστερα από πολλούς συνδυασμούς, επιλογές της στιγμής, τυχαία περιστατικά και φυσικά ένα όραμα που τα δένει όλα. Αν πούμε ότι το έργο χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια, τέσσερις ενότητες, τότε στην τελευταία ήταν που τα έχασα και κατά την πρώτη και κατά τη δεύτερη θέαση. Ένιωθα πως με κάνει ό,τι θέλει, με πάει όπου πρέπει να με πάει δίχως να μου αφήνει άλλη επιλογή από το ν’ ακολουθήσω. Υπάρχουν δε κάποιες τόσο συναισθηματικά φορτισμένες στιγμές, όπου το άγχος που βιώνει ο πρωταγωνιστής είναι κατακλυσμιαίο και η κινηματογρ...

Δύο άτομα έφτιαξαν το υπέροχο αυτό indie game . Η Laura Hunt ανέλαβε το coding , writing , audio και ο Thomas Möhring το εικαστικό. Το αποτέλεσμα είναι ένα χάρμα οφθαλμών με διάρκεια μόλις δύο ωρών, ανάλογα πόσο γρήγορα θα λύσετε τους σχετικά βατούς γρίφους – ίσως με εξαίρεση έναν συγκεκριμένο. Εκεί που εμβαθύνει το If On A Winter's Night, Four Travelers , δε βρίσκεται άλλωστε στο gameplay , αλλά στην αφήγηση. Έχουμε να κάνουμε μ’ ένα pixelart point and click παιχνίδι , που διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1920 , χωρισμένο σε τρεις ιστορίες που συνδέονται μεταξύ τους με τρόπο ιδιαίτερο. Βέβαια, θα μου πείτε τώρα, στον τίτλο αναφέρονται τέσσερις ταξιδιώτες, άρα γιατί τρεις οι ιστορίες; Η απάντηση σας περιμένει μόλις λίγες ώρες μακριά, για όποιον ενδιαφέρεται να μάθει. Αναζητώντας διάφορες πληροφορίες, έμαθα ότι για την Hunt αποτελούσε κάτι σαν προσωπική κατάθεση, διότι όπως αναφέρει και η ίδια άντλησε έμπνευση από γεγονότα της ζωής, μυθοποιώντας τα, προκειμένου να στηρίξει δ...

Θα ήθελα πολύ κάθε σουπερηρωική ταινία που βγαίνει να με διασκεδάζει, να περνάω καλά μαζί της και να τ η συζητάω με κάθε ευκαιρία που μου δίνεται, κάτι που δυστυχώς δε συμβαίνει συχνά. Από την άλλη, βέβαια, τούτο το γεγονός καθιστά περιπτώσεις όπως το S pider-Man: Across th e Spider-Verse , ή –στην προκειμένη περίπτωση– το Guardians of the Galaxy Vol.3 , ως στιγμές σπάνιας απόλαυσης, όπου η ένταση διογκώνεται καθώς η αναμονή εντείνει τα συναισθήματα, ώστε όταν φτάνει η ώρα τη προβολής, η ανυπομονησία να χτυπάει κόκκινο. Σκεφτόμουν να μακρηγορήσω και να γράψω ένα κείμενο για την τριλογία του James Gunn , τώρα που πλέον ολοκληρώθηκε , αλλά τελικά θα παραμείνω στο τελευταίο του πόνημα, αρκούμενος ίσως σε μερικές αναφορές στα προηγούμενα δύο. Σε κάθε περίπτωση, όλα όσα ακολουθούν δεν είναι παρά σκέψεις αγάπης για την πιο απίθανη ομάδα του γαλαξία. Με πόσα θέματα καταπιάνεται αυτή η ταινία και πόσο άρτια τα αναπτύσσει, συνεχώς μεταβαίνοντας από τη χαρά στη μελαγχολία, από την αίσθησ...