Σκεφτόμουν να μακρηγορήσω και να γράψω ένα κείμενο για την τριλογία του James Gunn, τώρα που πλέον ολοκληρώθηκε, αλλά τελικά θα παραμείνω στο τελευταίο του πόνημα, αρκούμενος ίσως σε μερικές αναφορές στα προηγούμενα δύο. Σε κάθε περίπτωση, όλα όσα ακολουθούν δεν είναι παρά σκέψεις αγάπης για την πιο απίθανη ομάδα του γαλαξία.
Με πόσα θέματα καταπιάνεται αυτή η ταινία και πόσο άρτια τα αναπτύσσει, συνεχώς μεταβαίνοντας από τη χαρά στη μελαγχολία, από την αίσθηση της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου ή μιας βίαιης επιβολής, σε κάτι χιουμουριστικό ή ακόμη και χαζοβιόλικο, χωρίς ποτέ να φλυαρεί ή να επαναλαμβάνεται, να υπερεξηγεί διαλογικά, καθώς οι ερμηνείες από όλους τους χαρακτήρες μιλάνε από μόνες τους; Ένα βλέμμα αρκεί για να καλύψει σελίδες επί σελίδων βαρετής περιγραφής για το τι ξετυλίγεται μπρος σου.
Μια από τις ομορφότερες σκηνές ωστόσο, είναι μια συζήτηση μεταξύ φυλακισμένων και κακοποιημένων. Βρίσκονται ξαπλωμένοι ανάσκελα στο κλουβί τους, κοιτάζοντας το ταβάνι και το βλέπεις στα μάτια τους πως η ελπίδα δεν έχει χαθεί. Περιμένουν ότι κάποτε θα τα καταφέρουν και θα φύγουν από εκεί μέσα, θα γλιτώσουν, γιατί δεν το βάζουν κάτω και γιατί έχουν ο ένας τον άλλο. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είδατε κάτι τέτοιο σε blockbuster;
Η συμφιλίωση, η αποδοχή, η παρηγοριά, η φιλία, η συντροφικότητα, συνθέτουν μερικές από τις λέξεις κλειδιά και μέσα από όλους αυτούς τους ξεροκέφαλους μα θαρραλέους ήρωες, ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα βγαίνει: Φρόντιζε εκείνους που αγαπάς, κι αφού το κάνεις κοίτα και παραδίπλα, γιατί εκτός από τον εαυτό σου και τους γύρω σου, υπάρχει ακόμη πολύ μεγάλη απόσταση, την οποία οφείλεις να διανύσεις.
Το Vol.3 επικεντρώνεται στο παρελθόν του Rocket. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω του, ενώ παράλληλα γίνονται οι πρέπουσες υπενθυμίσεις για τα περασμένα: ο Quill θρηνεί το χαμό της Gamora, ο Groot επανήλθε πλήρως, το δίδυμο Mantis-Drax για ακόμη μια φορά απολαμβάνεις να το βλέπεις (ο Gunn τους αφιέρωσε μια γλυκύτατη ταινία τα περασμένα Χριστούγεννα) και η Nebula, πάντα σκληρή και απρόσιτη, μα όταν η κατάσταση το επιβάλει ξέρει να σταθεί εκεί ακριβώς που χρειάζεται. Όλοι μαζί συνθέτουν τους Guardians of the Galaxy και το τελευταίο τους κεφάλαιο, δια χειρός του Gunn έφτασε πλέον στο τέλος του.
Θα μου λείψουν, ομολογώ. Η παρουσία τους στο σύμπαν της Marvel δίνει τη χροιά της ανεμελιάς, κάτι που πηγάζει από τον κινηματογραφικό δημιουργό τους. Είναι προσωπικό στοιχείο του και κατάφερε να το περάσει σ’ ένα franchise που φαίνεται σχεδόν ακατόρθωτο να συμβεί – ίσως κάνα δυο ακόμη ν’ αποτελούν εξαιρέσεις.
Περιμένοντας να πέσουν οι τίτλοι τέλους, κι ενώ παρατηρούσα όλες εκείνες τις φωτογραφίες, τα στιγμιότυπα από τις περασμένες ταινίες αλλά και τα παρασκήνια, ξεκίνησε ένα τραγούδι που πιστεύω ότι συνοψίζει άριστα την αίσθηση του έργου του James Gunn. Σας παραθέτω λοιπόν από μνήμης τους παρακάτω στίχους:
Lights out tonight, trouble in the heartland
Got a head-on collision smashin' in my guts, man
I'm caught in a crossfire that I don't understand
But there's one thing I know for sure,
I don't give a damn for the same old played-out scenes
I don't give a damn for just the in-betweens
I want the heart, I want the soul, I want control right now
You better listen to me
Talk about a dream, try to make it real
You wake up in the night with a fear so real
You spend your life waiting for a moment that just don't come
Well, don't waste your time waiting
Badlands, you gotta live it everyday
Let the broken hearts stand as the price you've gotta pay
We'll keep pushin' till it's understood
And these badlands start treating us good
As Experienced by Element
Επιμέλεια του Δήμου Σκορδίλη
Comments
Post a Comment