Batman Catwoman by Tom King

Η ιστορία του Batman, όπως την αφηγήθηκε ο Tom King σε ογδόντα πέντε τεύχη, μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι το αγαπημένο μου run για τον εν λόγω χαρακτήρα. Ας προστεθεί ότι δεν παρακολουθώ οτιδήποτε κυκλοφορεί από τη DC και ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, δυσκολεύομαι όλο και περισσότερο να βρω κάτι σχετικό με τη super hero πλευρά των comics που να μ’ ενδιαφέρει. Πιστεύω, βέβαια, ότι υπάρχουν αξιόλογα έργα εκεί έξω και μάλιστα καλοσχεδιασμένα. Απλώς δε βρίσκω αυτό που θέλω στο περιεχόμενό τους. Όταν λοιπόν ολοκληρώθηκε το θαυμάσιο run του King, αισθάνθηκα ότι κάτι σημαντικό κόπηκε από τη ζωή μου. Περίμενα κάθε μήνα τη συνέχεια και όταν έφτασε η στιγμή που πήρα στα χέρια μου το τελευταίο, το διάβασα και το τοποθέτησα στη ζελατίνα του κι από εκεί στο κουτί για την αποθήκευση, πήρα μια βαθιά ανάσα και βγήκα για έναν περίπατο. Είπα στον εαυτό μου, τότε, πως κάποτε θα επιστρέψω σ’ αυτό και θα το πιάσω από την αρχή. Δεν το έχω πράξει ακόμη.

Το Batman/Catwoman ή, καλύτερα, Bat/Cat, τούτη η καταπληκτική standalone σειρά, πλεονεκτεί στο ότι μπορεί κανείς να τη διαβάσει ακόμη κι αν δεν ασχολήθηκε πρωτίστως με τα προηγούμενα (πολλά τεύχη) του συγγραφέα. Αν όμως το έκανε, τότε η εμπειρία, όπως καταλαβαίνετε, αλλάζει. Προστίθενται νέα στοιχεία στο μυστήριο των δύο χαρακτήρων και συγκεκριμένα της πολυτάραχης σχέσης τους. Ενδεικτικό παράδειγμα, η ατάκα, “We met on a boat. We met on the street”. Ένας νέος αναγνώστης, μόλις αντικρίσει το πρώτο μέρος της παραπάνω πρότασης, θα την προσπεράσει, ενώ εκείνος που γνωρίζει, θα νιώσει πολύ διαφορετικά.

Στα δώδεκα μέρη της σειράς, όπου δόθηκαν τίτλοι από γνωστά, χριστουγεννιάτικα τραγούδια, μάς παρουσιάζεται μια, ας την πω, ενδιάμεση αφήγηση, μια εξιστόρηση μη γραμμικών γεγονότων από το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των ηρώων, με την Catwoman/Selina να κρατά ξεκάθαρα τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Και ο Joker.… καλύτερα για αυτόν να μην αποκαλύψω τίποτα. Ο King, γι’ άλλη μια φορά, βρίσκει τη χρυσή τομή ανάμεσα στο δράμα και την περιπέτεια, με όλες τις αποχρώσεις που αντιπροσωπεύουν, αξιοποιώντας τις δυνατότητες του μέσου, συνεργαζόμενος με σχεδιαστές όπως οι Clay Mann και Liam Sharp, των οποίων η δουλειά στο χαρτί είναι χάρμα οφθαλμών.

Σπάνια συναντώ συνεργασίες στα super hero comics, που το σενάριο και το σχέδιο να ταιριάζουν τόσο πολύ, ώστε το ένα να μην υπερτερεί του άλλου. Στην προκειμένη περίπτωση, μάλιστα, παρατηρώ και μια πιο indie προσέγγιση, σ’ ό,τι αφορά τα panels, τα οποία δεν τηρούν την συνηθισμένη, εύκολη στο μάτι, ανάγνωση. Με μέτρο, όμως, διότι έχουμε να κάνουμε με έναν βασικό τίτλο της DC και εκεί δεν περνάνε και πολλά, αν και ο King κάπως τα καταφέρνει και βρίσκει τον τρόπο να πει την ιστορία του, διατηρώντας τη φρεσκάδα του, πειραματιζόμενος με όσα εργαλεία του επιτρέπονται.

Από το πρώτο τεύχος μέχρι το τελευταίο, αισθάνεσαι την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, ενώ ξεδιπλώνεται μπροστά σου ο ψυχισμός της Selina. Τα λάθη του παρελθόντος τη βαραίνουν, οι αποφάσεις που αναγκάστηκε να πάρει και εκείνες που ενέργησε παρορμητικά ή απερίσκεπτα. Για ορισμένες, βέβαια, είναι μέχρι και στο παρόν της απολύτως σίγουρη και δε μετανιώνει ούτε στο ελάχιστο. Να προσθέσω πριν το κλείσιμο, πως θα ήθελα πολύ να μην αφαιρούνται λέξεις όπως fuck κτλ. Καταλαβαίνω τους φραγμούς, αλλά μου φαίνεται το λιγότερο αστείο, να λογοκρίνεται η βωμολοχία και δε συμφωνώ ούτε κατά διάνοια. Το νόημα ευτυχώς περνάει. Αυτό έχει σημασία.

Φινάλε λοιπόν σε τούτο το κεφάλαιο της ιστορίας του King. Μπορεί στο μέλλον –το εύχομαι– να ξανασχοληθεί με τους δύο ήρωες, προσφέροντας μας και πάλι την ιδιαίτερη και ξεχωριστή του οπτική, σ’ ένα ζευγάρι αντιφατικών χαρακτήρων, που τους ενώνει όμως μια βαθιά ανάγκη, ένας δεσμός τόσο ισχυρός, που ακόμη και ο ίδιος ο χρόνος δεν μπορεί να κουμαντάρει.

As Experienced by Element 

Επιμέλεια του Δήμου Σκορδίλη