Minor Elements Vol 6

MOVIES

The Black Phone

Scott Derrickson
Released: 2021

Η ταινία προβλήθηκε πρώτη φορά σε αμερικάνικα φεστιβάλ το 2021 και στον υπόλοιπο κόσμο κυκλοφόρησε το 2022. Στις ελληνικές αίθουσες κατέφτασε το καλοκαίρι και ήταν μια εξαιρετική πρόταση για έναν λάτρη του horror ιδιώματος, που θέλει να αφιερώσει τον ελεύθερο χρόνο του στη μεγάλη, σκοτεινή αίθουσα. Βασισμένη σ’ ένα από τα διηγήματα του Joe Hill από τη συλλογή 20th Century Ghosts, η ιστορία αφορά έναν απαγωγέα-δολοφόνο παιδιών και επικεντρώνεται γύρω από ένα συγκεκριμένο (τον πρωταγωνιστή) και την αδερφή του. Το Black Phone είναι δεξιοτεχνικά εκτελεσμένο και συνεκτικό – διόλου περίεργο, αν αναλογιστείτε ότι το ταλέντο πίσω από τη σκηνοθεσία ανήκει στον δημιουργό των Sinister και The Exorcism of Emily Rose. Δεν υπάρχει ούτε ένα λεπτό κινηματογραφικού χρόνου που να μην αξιοποιείται και σε συνδυασμό με τις θαυμάσιες ερμηνείες και τις δύο –τουλάχιστον– αριστουργηματικές σκηνές (θα καταλάβετε ποιες, όταν έρθει η ώρα), η εμπειρία της θέασης μένει αξέχαστη. Ναι, μπορεί να μην καινοτομεί, όμως σε κάθε περίπτωση έργα σαν και τούτο, που θέτουν κοινωνικούς προβληματισμούς με ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης, το οποίο προκύπτει μέσα από τους συμβολισμούς και τις αλληγορίες, αποτελούν πάντοτε ευχάριστες εκπλήξεις. Σαν δυνατό στοιχείο ξεχώρισα τον Grabber (Ethan Hawke). Πότε ήταν η τελευταία φορά που ένας villain είχε την παρουσία ή μάλλον, για να το θέσω καλύτερα, το παρουσιαστικό που θα μου προκαλέσει τρόμο; Απ’ όσο μπορώ να ανακαλέσω, πηγαίνω πίσω στο 2016, στις σκοτεινές προσωπικότητες του Kevin Wendell Crumb από το Split. Το τέχνασμα με τις μάσκες λειτουργεί απίθανα και ο Hawke πίσω από αυτές, χάρμα οφθαλμών. Χειρίζεται τη φωνή και τη γλώσσα του σώματος, προκειμένου να μεταδώσει όλα εκείνα που μένουν κρυμμένα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο απολαυστικό από το να παρακολουθείς μια ταινία στον κινηματογράφο, η οποία θα σε προκαλέσει, θα σε τρομάξει πραγματικά κι εσύ θα ενδώσεις στο κάλεσμα, θα γραπωθείς από την καρέκλα που κάθεσαι, θα ανεβάσεις παλμούς, θα ξεροκαταπιείς.

Crimes of the Future

David Cronenberg

Released: 2022

Αυτό ήταν αναπάντεχο. Δεν περίμενα ότι ο πλέον εβδομήντα εννέα χρονών Cronenberg, θα μπορούσε να παραδώσει κάτι τόσο περιεκτικό και επίκαιρο, επιστρέφοντας την ίδια στιγμή και σε μια θεματική παλέτα που δεν ασχολήθηκε για περισσότερο από δέκα χρόνια. Από το πρώτο πλάνο, η θανατερή ατμόσφαιρα κυριαρχεί, σχεδόν μπορείς να μυρίσεις την υγρασία, το μέταλλο, τις ανάσες των χαρακτήρων, τη θερμότητα που εκπέμπουν τα σώματά τους και όσο περνάει η ώρα το Crimes of the Future σε βυθίζει αργά στο νοσηρό του κόσμο, μέχρι το αφοπλιστικό φινάλε. Αν πρέπει κάτι να γνωρίζετε για την εν λόγω ταινία, είναι ότι πραγματεύεται το ανθρώπινο σώμα και το πλαστικό. Για κάποιον εξοικειωμένο με το έργο του σκηνοθέτη-σεναριογράφου, αυτές οι δύο λέξεις (σώμα και πλαστικό), αμέσως μια ακόμη λέξη φέρνουν κατά νου: Επικίνδυνο. Δε γίνεται να προβλέψεις πού μπορεί η φαντασία του να κατευθυνθεί και σε τι βάθος μπορεί να σε παρασύρει. Εκτός όμως από την ιδέα καθαυτή, το έργο βασίζεται στις ερμηνείες, παραμένοντας ανθρώπινο, παρότι εκ πρώτης όψεως θέλει να δημιουργήσει διαφορετική εικόνα. Ένα αδιευκρίνιστο μέλλον όπου οι νόμοι όπως τους ξέρουμε έχουν αλλάξει, το ίδιο και οι συνήθειες των πολιτών – κάτι έκπτωτο, δυσοίωνο, δυσάρεστο, φθαρμένο από τον χρόνο και την εγκατάλειψη, αλλά κατά κάποιο τρόπο ακόμη ζωντανό. Σε αυτό το σημείο οι ήρωες έρχονται να δώσουν με τις παρουσίες τους τον γήινο τόνο, ώστε όλη η συνταγή να δέσει άριστα και το τελικό αποτέλεσμα να είναι αυτό που είναι.

As Experienced by Element 

Επιμέλεια του Δήμου Σκορδίλη