Double feature Vol 1

Προς το τέλος της άνοιξης του 2022 και για τους επόμενους μήνες του καλοκαιριού, το Running Up That Hill από τον πέμπτο δίσκο της Kate Bush, Hounds Of Love, από το μακρινό 1985, ανέβηκε ξανά στις κορυφές των charts ανά τον κόσμο εξαιτίας μιας συγκεκριμένης σκηνής στην τέταρτη σεζόν του Stranger Things, καθώς και σε μερικές ακόμη που ακούγονται σύντομα instrumental αποσπάσματα. Το εν λόγω κομμάτι ήταν μεγάλη επιτυχία στην εποχή του, αλλά το γεγονός ότι ύστερα από τόσα χρόνια θα έφερνε τόσα έσοδα στη δημιουργό του, όπως και το ότι τόσος κόσμος θα το αναζητούσε και πιθανά θα αναγνώριζε την ομορφιά του, είναι σίγουρα κάτι αξιομνημόνευτο, σπάνιο μα και ενθαρρυντικό. Όλο και κάποιος ακροατής θα μπήκε στη διαδικασία να ψάξει το ποιόν και την προσφορά της μεγάλης τραγουδίστριας. Μιλώντας ως θαυμαστής των έργων της, της παρουσίας της ολότελα στη μουσική σκηνή, με αγορασμένα σχεδόν όλα της τα άλμπουμ στην εφηβεία μου (εξαιρούνται τα Aerial, Director’s Cut και 50 Words for Snow, αν και τα έχω ακούσει κάμποσες φορές), μπορώ να πω με σιγουριά ότι όσοι πραγματικά ασχολήθηκαν ή πρόκειται να το κάνουν, έστω με την αφορμή μιας τηλεοπτικής σειράς, θ’ ανακαλύψουν μια μοναδική καλλιτέχνιδα.

Στάθηκα αρκετά τυχερός, διότι στο σπίτι που μεγάλωσα άκουγα συχνά για εκείνη, αντικρίζοντάς την πρώτη φορά μέσα από βιντεοκασέτες, να ερμηνεύει ζωντανά, καθώς και κάποια video clip της. Το να την παρακολουθείς σε νεαρή ηλικία διαμορφώνει την άποψή σου για το πώς δομείται ένα pop κομμάτι, πώς εκτελείται, διεγείροντας την παιδική φαντασία σου και μεταξύ άλλων, θέτει και ένα επίπεδο. Από τη στιγμή που θα έρθεις σε επαφή μαζί της, η εικόνα της αποτυπώνεται στη μνήμη σου. Η πιο πετυχημένη περιγραφή που άκουσα ποτέ, όσον αφορά τη συμπεριφορά της όταν τραγουδάει, ήταν ότι μοιάζει σαν να πασχίζει να περάσει το μήνυμά της στο κοινό.

Παρατηρήστε τη θεατρικότητα στις κινήσεις της. Σαν να δανείζεται τις φιγούρες της από τη παντομίμα ή τη βουβή εποχή του κινηματογράφου.

https://www.youtube.com/watch?v=XJ1uSKHy03s

Η Kate Bush, ανήκει σ’ εκείνους τους δημιουργούς όπου όσο και να προσπαθήσεις, δεν μπορείς να μιμηθείς αυτό που κάνει. Υπάρχει μια λέξη στην αγγλική γλώσσα, η οποία μου αρέσει πάρα πολύ και τη χαρακτηρίζει: sophisticated. Έτσι και οι δημιουργίες της, με τον τρόπο που αποτυπώνονται στον τρίτο δίσκο ή, με τρόπο παρόμοιο όπως στο So, του Peter Gabriel, το Colour of Spring των Talk Talk ή ακόμη και τα Kid A και Amnesiac των Radiohead. Οι δύο πρώτες κυκλοφορίες της, The Kick Inside και Lionheart, Φεβρουάριο και Νοέμβριο του 1978 αντίστοιχα, προετοιμάζονταν για μεγάλο χρονικό διάστημα, εφόσον ήθελε να φτάσει το επίπεδο που εκείνη επιθυμούσε, προτού να μοιραστεί με τον κόσμο τα αποτελέσματα. Πάντως το να ξεκινάς την καριέρα σου μ’ ένα single όπως το Wuthering Heights, νομίζω πως τα λέει όλα από μόνο του. Το να χορεύει μιμούμενη την κίνηση ενός λουλουδιού στο φύσημα του ανέμου, συνοδευόμενο από την αιθέρια φωνή και τη μελωδική γραμμή στην κιθάρα, δεν το συναντάς συχνά – σκεφτείτε ένα ανθύλλιο που καλωσορίζει το φως ή το αποχαιρετά μέχρι την επόμενη ανατολή. Η ίδια, βέβαια, θεωρεί ότι η παραγωγή και οι συνθέσεις στα δύο πρώτα της άλμπουμ είναι κάπως υπερφορτωμένες, πράγμα που εξηγεί το λόγο γιατί το Never for Ever που έπεται προσεγγίζεται τόσο διαφορετικά. Δεν έμενε σταθερή σ’ ένα ύφος, πειραματιζόταν συνεχώς, άλλαζε και εξελισσόταν – ακούστε το Strange Phenomena, μετά το Full House και στη συνέχεια πηγαίνετε σε επόμενους δίσκους. Παρατηρείστε πώς επιλέγει να προφέρει κάποιες λέξεις, πού τοποθετεί κάποιες νότες ενός έγχορδου ανάμεσα στις παύσεις ή πότε γρεζίζει τη φωνή της (όπως στο Breathing, για παράδειγμα).

Επιπροσθέτως, όσες επιρροές και να ενέταξε στη μουσική της, τις έκρυψε τόσο καλά ώστε σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι από πού προκύπτουν όλες αυτές οι ιδέες. Σίγουρα μπορεί να εντοπίσει κανείς στοιχεία από τη folk και τα παραδοσιακά νανουρίσματα, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχει η κλασική στόφα από την pop των περασμένων ετών, καθώς και ethnic καταβολές (βλέπε The Dreaming) ή jazz. Μέχρι και το 1985 όλος ο κόσμος θα μιλούσε για την Kate Bush. Όπως έδειξε και η ιστορία, αμέτρητοι μεταγενέστεροι καλλιτέχνες και όχι μόνο, εμπνεύστηκαν από εκείνη, υιοθετώντας τον τρόπο που ντυνόταν, χόρευε και τραγουδούσε.

Μπορείς να κλείσεις τα μάτια σου, να βολευτείς αναπαυτικά οπουδήποτε, να περπατήσεις μαζί της ένα βροχερό πρωινό ή ένα ζεστό απόβραδο, να ξυπνήσεις από έναν άκρως επιθετικό εφιάλτη, να πιείς το ποτό σου ή το τσάι σου με καλή παρέα, μέχρι και να ερωτευτείς.

Το καλοκαίρι του 2022, μεταξύ άλλων, θα έχω να το θυμάμαι για την παρουσία της στις διαδρομές μου.

As Experienced by Element 

Επιμέλεια του Δήμου Σκορδίλη