Isle of Wisdom by Hällas

Ακούγοντας το τελευταίο πόνημα των Hällas, ανακαλούσα σκηνές από το Book of the New Sun του Gene Wolfe και τα βιβλία του Pale Prince του Michael Moorcock. Ερημικά τοπία, εγκαταλειμμένες πόλεις, οάσεις, ξεχασμένοι πολιτισμοί, σπήλαια και στοές που οδηγούν σε μέρη που ο ήλιος δεν έχει φτάσει ποτέ, καταραμένα βασίλεια και ονειρικές διαστάσεις, δαιμονικές οντότητες και ανόσιες υπάρξεις είναι κάποια από τα στοιχεία που διανθίζονται με μουσική σε τούτο το έργο των Σουηδών. Βασικές θεματικές, το περιπετειώδες ταξίδι της εξερεύνησης νέων κόσμων, η επιβίωση, η εκπλήρωση επιθυμιών και η πίστη σε ιδανικά όπως η συντροφικότητα.

Ανεκλάλητη χαρά μου προκαλεί το Isle of Wisdom, καθώς όλα τα κομμάτια με τις ευφάνταστες μελωδίες και την εμπνευσμένη σύζευξή τους με ωθούν στο να διαβάσω ιστορίες φαντασίας, κάτι που δε μου συμβαίνει συχνά, τουλάχιστον όχι στο βαθμό που το βίωνα στο παρελθόν. Δεν ξέρω αν η οικειότητα που νιώθω με το εν λόγω άλμπουμ προκύπτει εξαιτίας της θύμησης αγαπημένων δίσκων όπως το Silent Cries and Mighty Echoes των Eloy ή το Secret Treaties των Blue Öyster Cult. Μπορεί η 70s παραγωγή να παίζει επίσης το ρόλο της ή τα δάνεια από το Hard Rock και το Heavy Metal, η prog rock προσέγγιση στις συνθέσεις και η χαρισματική φωνή του Alexandersson που παίζει και το μπάσο.

Ακούγοντας το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, The Wind Carries the World, έχοντας πρώτα περάσει από τα εφτά προηγούμενα, λίγο πριν από τα μισά της διάρκειάς του ένιωσα πως αυτό που παίζει στα ακουστικά θα μπορούσε κάλλιστα να λογίζεται ανάμεσα στα κλασικά του είδους. Οι Hällas κατάφεραν να ξεπεράσουν ακόμη και το καταπληκτικό Conundrum και το έπραξαν χωρίς να αλλάξουν το ύφος τους. Η τελευταία κυκλοφορία τους είναι συνεκτική και δεν ξεφεύγει στιγμή από την αισθητική που θέτουν από την αρχή. Τα τραγούδια τους ξεχωρίζουν, παρότι κινούνται σε ρετρό μοτίβα, σε μονοπάτια που περιπλανήθηκαν πολλοί, πριν από τους ίδιους. Δεν επιλέγουν να κάνουν κάτι άλλο πέρα από όσα διδάχτηκαν ακούγοντας την αγαπημένη τους μουσική, προσδίδοντας έτσι την κατάλληλη δόση ρομαντισμού στην όλη εμπειρία. Βρίσκουν το χώρο τους, κερδίζουν τον ακροατή με την ενέργεια που αποπνέουν – δεν μπορώ να πιστέψω ότι κάποιος δε θα δυναμώσει την ένταση στο Advent of Dawn ή το Stygian Depths από τις εισαγωγές τους και μόνο.

Σας αφήνω με ένα απόσπασμα από τους στίχους του Inner Chamber και σας παροτρύνω να δώσετε μια ευκαιρία σε αυτό το θαυμάσιο δημιούργημα πλασμένο από ανθρώπους παθιασμένους με τη μουσική:

Where the dense dark forest does not even dare to spread

Is the place where all will end on their journey to the land of the dead

The winding crowns have arched a roof to shield this evil nest

Their trapped souls shall forever wander over the stained ground of the witch.

As Experienced by Element 

Επιμέλεια του Δήμου Σκορδίλη