Ποιο πράγμα σας έρχεται πρώτα στο μυαλό όταν ακούτε τη λέξη «Αμερική»; Το δικό μου κατασκευάζει εικόνες όπως του λόφου του Hollywood ή κτίριων της Νέας Υόρκης, στιγμιότυπα από σταρ του σινεμά της δεκαετίας του ’50, μπάντες σε ασφυκτικά γεμάτα μπαρ, και φυσικά τους αυτοκινητόδρομους και τα ποικίλα τοπία που συναντάει κάποιος καθώς οδηγεί.
Σε ένα από τα νοητά ταξίδια στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, βρέθηκα στους βάλτους της Λουιζιάνα. Στo “Swamp Thing” του Grant Morrison και του Mark Millar, βλέπουμε τον ήρωα να ξεγυμνώνεται σταδιακά από τους φάρους της ανθρώπινης φύσης του. Η Abby εγκαταλείπει τον Alec, η Λουιζιάνα απειλείται από νέες σκοτεινές δυνάμεις και κάποιοι καταστρώνουν ένα σχέδιο με πρωταγωνιστή το Swamp Thing.
Συχνά το μυαλό μας στοχάζεται παρανοϊκά σενάρια και βλέπει συνωμοσίες, που αποσκοπούν στην υπονόμευση-καταστροφή μας. Αυτό το αίσθημα διαστρεβλώνει την ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε τα κίνητρα των συνανθρώπων μας. Υποπτευόμαστε κάθε ενέργεια ή άτομο που συναντάμε. Όταν αντιληφθούμε ότι υπερβάλλουμε και σκεφτούμε ότι τα πράγματα δεν περιστρέφονται γύρω από εμάς, μπορούμε να αστειευτούμε με την καλπάζουσα φαντασία μας και την ανάγκη να νιώσουμε ξεχωριστοί, έστω και υπό ένα σκοτεινό πρίσμα.
Τί συμβαίνει όμως όταν πράγματι δύο αντίπαλοι συναντιούνται για ένα τρισδιάστατο παιχνίδι σκακιού και εμείς λειτουργούμε ως πιόνια της κοσμικής σκακιέρας; Αυτή την ερώτηση προσπαθεί να απαντήσει ο Alec, όταν καλείται να ολοκληρώσει μια σειρά άθλων που θα του δώσουν δυνάμεις όμοιες ενός θεού, και την ικανότητα να αλλάξει την εξέλιξη της ανθρωπότητας για πάντα.
Παγιδευμένος σε αυτό το δαιδαλώδες παιχνίδι και προσπαθώντας να αποτρέψει ένα πεπρωμένο που μπορεί να εξαλείψει την ανθρώπινη φύση του, ο ήρωας πρέπει να τερματίσει μια διαστρεβλωμένη έκδοση της Γης υπό την ηγεσία της Γερμανίας, η οποία κέρδισε το Β’ Παγκόσμιο. Παρατηρεί μια αναπαράσταση των γεγονότων που οδήγησαν στη μεταμόρφωση του σε Swamp Thing, και προσπαθεί να αποτρέψει την τραγική κατάληψη, γνωρίζοντας ταυτόχρονα τη ματαιότητα των προσπαθειών του. Πασχίζει να γνωρίσει τη κόρη του, Tefé, και να κατανοήσει την ιδιαίτερη φύση της, ενώ αναπτύσσουν ένα κοινό όραμα για το κόσμο.
Κατά τη διάρκεια του run, βλέπουμε το ψυχογράφημα ενός χαρακτήρα, που παρά τη θέληση του αναγκάζεται να διαβεί την άβυσσο, ώστε να κατανοήσει αν πρέπει να εγκαταλείψει στοιχεία της ανθρώπινης φύσης του ή να εξελιχθεί σε μια διαφορετική μορφή ζωής. Βλέποντας ένα καλειδοσκόπιο από κυνικά αστεία, πόρτες σε παράλληλα σύμπαντα, περιπάτους σε ζοφερές μεγαλουπόλεις της Αμερικής και στα καταπράσινα bayous, γνωρίζουμε μια άλλη πλευρά του αμερικάνικου ονείρου (ή εφιάλτη ίσως).
As Experienced by Rosebud
Επιμέλεια του Γιώργου Κουφαλά
Comments
Post a Comment