True love seed in the autumn ground.
Nina Simone
Είναι τόσο ξεχωριστές οι ιστορίες που αφηγείται ο Anderson. Παρατηρεί και καταγράφει μέσα από την επανάληψη την αναθεώρηση ενός θέματος, καταφέρνει και αστειεύεται, εστιάζει στο παράδοξο, σουρεαλιστικό, ονειρικό, ενώ την άλλη στιγμή μπορεί μ’ ένα πλάνο ή μια παύση να αποδώσει μια σκηνή με τον πιο απλό και άμεσο τρόπο. Οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι δόθηκαν σε δύο παιδιά που δεν έχουν παίξει ποτέ τους σε ταινία μεγάλου μήκους – πρόκειται για το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο. Βέβαια, η Alana Haim, ως μέλος του συγκροτήματος Haim συνεργάζεται από το παρελθόν με τον Paul Thomas, καθώς ο τελευταίος τους υπογράφει σκηνοθετικά αρκετά από τα video clip τους. Ο Cooper Hoffman από την άλλη, έρχεται από διαφορετικό δρόμο. Γιος του Philip Seymour Hoffman, που δυστυχώς το 2014 έφυγε από τη ζωή και ο οποίος, πίσω στο 1996, δούλεψε στην πρώτη ταινία του Anderson και έκτοτε οι δύο τους συνδέθηκαν με στενή φιλία, παραδίδοντας εξαιρετικές ταινίες, με αποκορύφωμα το αριστουργηματικό The Master.
Το Licorice Pizza γράφτηκε σαν γράμμα που ξεκινάει και τελειώνει με την ίδια πρόταση: H ζωή συνεχίζεται. Ο νεαρός (μόλις δεκαεννιά ετών) Hoffman στο ρόλο του Gary αντιπροσωπεύει αυτό που λέει ο Springsteen “this ever present now”, όταν μιλάει για την pop μουσική. Και με την ευκαιρία, το soundtrack αποτελεί μια εμπειρία από μόνο του. Μια πανέμορφη συλλογή κομματιών με ενδεικτικά ονόματα όπως Nina Simone, Paul McCartney, Donovan, David Bowie και το ομώνυμο τραγούδι του Jonny Greenwood. Αν το βάλετε να παίξει πριν την προβολή, θα περάσετε φανταστικά μια ώρα και κάτι. Θα φτιάξει την ατμόσφαιρα γι’ αυτό που ακολουθεί.
Βλέπουμε λοιπόν μια ταινία γεμάτη απρόβλεπτες καταστάσεις, ολοζώντανη, που ξεχειλίζει από έμπνευση. Υπάρχουν τόσα πλάνα, τόσες σκηνές που βασίζονται στον αυτοσχεδιασμό, που όταν επιστρέφω για να τις παρατηρήσω, ανακαλύπτω συνέχεια κάτι που μου ξέφυγε. Θαρρείς και τους έδωσε το σενάριο με ελάχιστες οδηγίες και ύστερα τους άφησε να κάνουν ό,τι θέλουν. Κρύβει εκπλήξεις, ανατροπές και από τη μια στιγμή στην άλλη δεν μπορείς να μαντέψεις προς ποια κατεύθυνση μπορεί να πάει, παρότι κινείται στο γνώριμο για το θεατή πλαίσιο της γνωριμίας δύο νέων ανθρώπων και της σταδιοδρομίας τους. Όταν προσπαθήσεις να περιγράψεις σε κάποιον τι ακριβώς παρακολούθησες συνειδητοποιείς ότι οι λέξεις δεν επαρκούν, οπότε μένεις απλώς στο να την προτείνεις. Αν πάλι σε πιέσουν να πεις κάτι, δίνεις απλώς την εξής, λιτή σύνοψη: «Θα δείτε μια ιστορία ενηλικίωσης».
Ίσως μια καλύτερη περιγραφή για τούτο το έργο να ξεδιπλώνεται στους παρακάτω στίχους των
Suzi Quatro:
Our love is alive, and so we begin
Foolishly laying our hearts on the table
Stumblin' in
Our love is a flame, burning within
Now and then firelight will catch us
Stumblin' in
Τo Licorice Pizza είναι ένα γράμμα αγάπης προς την Alana και τον Gary. Οι δυο τους αναζητούν ένα δρόμο για ν’ ακολουθήσουν, κάτι διόλου εύκολο, εφόσον οι επιλογές –ανάλογα με το πού βρίσκονται και προς τα πού κοιτάνε– φαίνονται είτε αμέτρητες, είτε μηδενικές, αλλά τουλάχιστον στην πορεία συνειδητοποιούν πως όταν είναι μαζί, τίποτα απ’ αυτά δεν έχει σημασία. Γιατί έχουν ο ένας τον άλλο.
Comments
Post a Comment