Three Billboards Outside Ebbing, Missouri by Martin McDonagh

Το εύρημα των τριών πινακίδων, ο ίδιος ο τίτλος του έργου, συγκεκριμενοποιώντας την τοποθεσία που διαδραματίζονται τα γεγονότα, διαμορφώνει την ατμόσφαιρα πριν καν ο θεατής παρακολουθήσει την πρώτη σκηνή, ενώ ταυτόχρονα πλάθει και το μυστήριο: τι μπορεί να συνέβη εκεί; Έξυπνα και άμεσα ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος ανοίγει τα χαρτιά που έχει στην κατοχή του κι από εκεί και ύστερα, αργά, σταθερά, παρουσιάζει την προβληματική, τους χαρακτήρες, τη μικρή επαρχιακή πόλη έξω από το Μιζούρι.

Κατευθείαν μου θύμισε θεατρική παράσταση, όπου το φόντο της σκηνής θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη φωτογραφία των πινακίδων μπροστά από τις οποίες διαδραματίζονται τα γεγονότα· άλλωστε από το σπίτι της πρωταγωνίστριας είναι ευδιάκριτες. Ως επί το πλείστον, τα πλάνα του McDonagh είναι εσωτερικά, είτε σε γραφεία, είτε σε δωμάτια, χώροι με σαφή όρια ακόμη και όταν βγαίνει έξω σε μια αυλή ή σ’ ένα δρόμο. Η πρόθεσή του είναι να επικεντρωθεί στα βάσανα των χαρακτήρων και στον αντίκτυπο των επιλογών τους. Δηλώνει εξαρχής πως η δράση λαμβάνει χώρα σε μια μικρή κοινωνία όπου τα νέα μαθαίνονται γρήγορα, ο νόμος δεν εφαρμόζεται πάντα όπως οφείλει και, όπως είναι λογικό, κάθε πράξη έχει άμεσα αποτελέσματα.

Γνώρισα τον Martin McDonagh από τα θεατρικά του και συγκεκριμένα από το Pillowman το οποίο είχα παρακολουθήσει αρκετά χρόνια πριν, σε μια παράσταση από μια θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου. Έκτοτε έχω διαβάσει τα περισσότερα από τα έργα του, έχοντας, φυσικά, δει και τις δύο προηγούμενες, μεγάλου μήκους κινηματογραφικές του ταινίες: το In Bruges και Seven Psychopaths. Αγαπημένος καλλιτέχνης, δεν χάνω ποτέ την ευκαιρία ν’ απολαύσω την επόμενη δουλειά του. Με το Three Billboards Outside Ebbing, Missouri, προσθέτει ένα νέο στοιχείο στη δραματουργία του τοποθετώντας στο επίκεντρο της αφήγησης το προσωπικό δράμα της Mildred (Frances McDormand) ενώ πλαισιώνεται από χαρακτήρες όπου ο καθένας έχει το δικό του, δύσβατο μονοπάτι που πρέπει να διαβεί. Ενώ σε πρώτο επίπεδο ανάγνωσης φαίνεται να είναι μια ιστορία εκδίκησης, όσο γνωρίζουμε τους ήρωες καταλαβαίνουμε πως εν τέλει αυτό που παρακολουθούμε είναι η αναζήτηση της ισορροπίας, της εσωτερικής γαλήνης. Κάτι πολύ δύσκολο μα διόλου ανέφικτο. Χρειάζεται προσπάθεια και στο ενδιάμεσο αρκετές ήττες.

Εντυπωσιακή η γραφή του και το λεπτοδουλεμένο, οργανικά ενταγμένο χιούμορ που έρχεται ανά στιγμές να προκαλέσει την αναστάτωση εξυπηρετώντας άριστα την εκάστοτε σκηνή. Αυτό δεν λείπει ποτέ από κάθε δημιουργία του, καθώς δοκιμάζει συνέχεια τα όρια μεταξύ του μακάβριου και του κωμικού.

Θα ήθελα πολύ να ξαναδώ τα περασμένα φιλμ του McDonagh και να ξαναδιαβάσω τα θεατρικά του. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, έμαθα ότι στο επόμενο project του θα ξανασυνεργαστεί με τους Colin Farrell και Brendan Gleeson.Πολύ ευχάριστα νέα! Αναρωτιέμαι τι προσέγγιση θα ακολουθήσει αυτή τη φορά; Οι συγκεκριμένοι ηθοποιοί είναι ικανοί για τα πάντα και στα χέρια του εν λόγω σκηνοθέτη τα αποτελέσματα, είμαι βέβαιος, πως θα είναι εξαιρετικά.

Released: 2017

As Experienced by Element

Επιμέλεια του Δήμου Σκορδίλη