Στο Grand Budapest Hotel το σημείο αναφοράς ήταν ένα ξενοδοχείο. Στο French Dispatch έχουμε ένα περιοδικό. Συγκεκριμένα, παρακολουθούμε τέσσερις ιστορίες που εμπεριέχονται σε αυτό, καθώς παράλληλα γνωρίζουμε και τους δημοσιογράφους. Ο ιδρυτής, αρχισυντάκτης και ιθύνων νους του περιοδικού, Arthur Howitzer, Jr. (Bill Murray) είναι ο συνδετικός κρίκος της αφήγησης, καθώς βρίσκεται πάντοτε στην αρχή και στο τέλος καθεμίας τους. Αντικατοπτρίζει όλες εκείνες τις αξίες που καθιστούν τη δημοσιογραφία τίμια και αληθινή ως προς το αντικείμενο με το οποίο καταπιάνεται κάθε φορά. Ο ίδιος προστατεύει τους εκκεντρικούς εργαζόμενούς του, τους συμβουλεύει, τους ακούει και όλοι μαζί παραδίδουν ένα άρτιο και μοναδικό αποτέλεσμα.
Το Concrete Masterpiece και το Private Dining Room of the Police Commissioner, δηλαδή το δεύτερο και τέταρτο ιστόρημα, αποτελούν ό,τι καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο παρέδωσε μέχρι σήμερα ο εν λόγω δημιουργός.
Αισθητικά, ο Wes Anderson δε μοιάζει με κανέναν άλλο. Δανείζεται στοιχεία από πολλούς, παραθέτει δεκάδες αναφορές, αλλά η ιδιοσυγκρασιακή ματιά του τον δικαιώνει, καθώς όποιο έργο του και να δεις, έστω και ένα πλάνο, καταλαβαίνεις ποιος βρίσκεται πίσω από την κάμερα. Η φωνή του δεν αμφισβητείται. Εκτός όμως από την οπτική του ταυτότητα, οι ταινίες του διακατέχονται πάντα από ένα γλυκόπικρο τόνο και οι χαρακτήρες του, παρότι φαίνονται εκ πρώτης κούφιοι, αν τους δώσεις την προσοχή που τους αρμόζει (ίσως και μια δεύτερη ανάγνωση), τότε γίνονται αντιληπτές οι λεπτές αποχρώσεις που τους καθιστούν κάθε άλλο παρά κενούς. Εκεί που μπερδεύονται οι περισσότεροι είναι στο πώς αντιδρούν. Ευθείς, μα, ταυτόχρονα, ενώ μπορεί να πράττουν κάτι εξωφρενικό, διέπονται από λιτότητα στο πώς εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Επίσης, η μαύρη κωμωδία ενυπάρχει σε ό,τι γράφει, οπότε προσθέστε ακόμα ένα στοιχείο στην εξίσωση.
Θα μπορούσε κανείς να τον παρομοιάσει με ένα σύγχρονο παραμυθά-εικονογράφο. Οι ταινίες του μοιάζουν μ’ εκείνα τα βιβλία που τ’ ανοίγεις κι έχεις δεξιά το κείμενο και στα αριστερά κάποια κατατοπιστική εικόνα που δε βρίσκεται εκεί απλώς για να εντυπωσιάσει, αλλά γιατί συμπληρώνει ή υπερθεματίζει στοιχεία της διήγησης. Και όπως κάθε παραμύθι, έτσι και τα έργα του Anderson, μοιάζουν να μην επηρεάζονται από το πέρασμα του χρόνου. Αν σας αρέσει το σινεμά του, –συγκαταλέγεται στις περιπτώσεις αγάπης/μίσους– τότε δοκιμάστε να ξαναδείτε κάτι δικό του. Ο κόσμος που πλάθει, η ατμόσφαιρα, ξεχωρίζουν τόσο πολύ, που ακόμη κι αν ξέρεις τι πρόκειται να συμβεί στο επόμενο δευτερόλεπτο, πάντοτε θα ανακαλύπτεις και κάτι καινούργιο.
Released: 2021
As Experienced by Element
Επιμέλεια: Δήμος Σκορδίλης
Comments
Post a Comment