Μόλις καθίσαμε στις θέσεις μας στη σκοτεινή αίθουσα, πριν αρχίσει η προβολή, κι ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή κρατούσα ουδέτερη στάση, κοίταξα προς τη μεριά του προβολικού κι έπειτα το λευκό πανί και αναρωτήθηκα: θα παρακολουθήσουμε άραγε κάτι ενδιαφέρον ή μια ακόμη σύνθεση θεαματικών εικόνων με απώτερο σκοπό τον εντυπωσιασμό; Δυστυχώς υπάρχουν πολλά παραδείγματα των τελευταίων ετών που επιβεβαιώνουν την παραπάνω προδιάθεση. Βέβαια, η ανταπόκριση της πλειοψηφίας δηλώνει διαφορετική άποψη από τη δική μου αλλά –προς ώρας– ας μην επεκταθώ περισσότερο. Σκέφτηκα ότι ο Reeves είναι ένας πολύ καλός σκηνοθέτης, κρίνοντας από τα Dawn of the Planet of the Apes και War for the Planets of the Apes. Ύστερα, έχει ως πρωταγωνιστή του τον Pattinson, πράγμα που από μόνο του χρίζει προσοχής, καθώς πρόκειται για έναν εξαιρετικό ηθοποιό, ο οποίος τα τελευταία χρόνια επιλέγει ρόλους που επιβεβαιώνουν το ταλέντο του. Παρόλα αυτά, δε μου άρεσε που μπήκα σε μια διαδικασία προκαταβολικής αμφισβήτησης, οπότε και την απέβαλα. Κατά τη διάρκεια των διαφημίσεων, θυμήθηκα ότι ανέλαβε το soundtrack ο εξαιρετικός Michael Giacchino, κι έτσι, πάλι, αναρωτήθηκα: θ’ ακούσουμε άραγε κάποιο αξιομνημόνευτο μουσικό θέμα σε τούτη την εκδοχή του Batman ή θα βασιστούν σε ενορχηστρώσεις που εντείνουν την ένταση, λειτουργώντας σαν ambient χαλιά, εξυπηρετώντας τις ανάγκες των σκηνών; Να με πάλι στο δωμάτιο της προκατάληψης, που διαμορφώνει τη διάθεσή μου πριν καλά καλά ξεκινήσει το έργο. Γιατί όμως τόση αγωνία; Μάλλον οι προσδοκίες μου για μια superhero ταινία που να μου αρέσει ήταν υψηλές.
Πέφτουν οι τίτλοι τέλους και αποχωρούμε από την αίθουσα. Περπατάμε προς το σταθμό του Μετρό για να επιστρέψουμε στα σπίτια μας. Συνομιλούμε και μοιραζόμαστε τις εντυπώσεις μας. Οι μέρες περνάνε κι εγώ σκέφτομαι ακόμη το φιλμ. Το OST παίζει καθημερινά και πλέον μπορώ να πω με σιγουριά ότι το Batman του Matt Reeves μου άρεσε πολύ. Ακολουθούν λεπτομέρειες.
Όλοι μας γνωρίζουμε καλά τον εν λόγω ήρωα και τους κατοίκους της πόλης του – όχι και το πιο ασφαλές μέρος για να ζεις. Η διαφθορά της αστυνομίας και των πολιτικών προσώπων θεωρείται δεδομένη. Όλο και κάποιος θα δραπετεύσει από το Arkham Asylum ή θα χρωστάει ή απλώς θ’ αποφασίσει ότι θέλει να καταστρέψει τα πάντα γύρω του. Κάπως έτσι ξεκινάνε συνήθως οι ιστορίες στον αφιλόξενο κόσμο της Gotham, όπου άνθρωποι ζουν στους υπονόμους, κάτω από τις γέφυρες, την ίδια στιγμή που στην αντίπερα όχθη, οι πλούσιοι δεν ξέρουν τι να κάνουν με τις περιουσίες τους. Ορισμένοι προσπαθούν να κρατήσουν ηθική στάση αλλά είτε αποτυγχάνουν είτε δολοφονούνται ή και τα δύο μαζί και στο τέλος επικρατεί το χάος. Στις ιστορίες των comics, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, παρουσιάστηκαν ανά τις δεκαετίες πιθανά τα πάντα για τον Dark Knight. Ο Reeves, επέλεξε στη δική του εκδοχή να δώσει μια πιο ρεαλιστικοφανή υφή, όπως περίπου έπραξε κι ο Nolan, μόνο που ο πρώτος το πηγαίνει και ένα βήμα παρακάτω, καθώς παραδίδει έναν ήρωα πιο επίκαιρο και πιο κοντά στο θεατή. Ναι, μιλάμε πάλι για γόνο εύπορης οικογένειας (μιας από τις δύο που ίδρυσαν την Gotham) μα εδώ ο ίδιος δε φαίνεται να το απολαμβάνει. Ως Bruce Wayne, νιώθει απομονωμένος, αντικοινωνικός, αποστασιοποιημένος. Φορώντας τη στολή όμως, επιλέγει να σκορπά τον τρόμο στους εγκληματίες, αυτοαποκαλούμενος ως Vengeance (εκδίκηση). Σε τούτο το σημείο είναι που διαφοροποιείται σε σχέση με τους προηγούμενους, μιας και αυτή του η στάση ανατρέπεται από την εξέλιξη των γεγονότων. Αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει κάτι άλλο που χρειάζονται οι πολίτες που προστατεύει και όχι ό,τι δύο χρόνια τώρα πρεσβεύει. Ο Batman του Pattinson βιώνει μια μεγάλη αλλαγή. Ο κόσμος αναποδογυρίζει μπροστά στα μάτια του και όσα θεωρούσε δεδομένα πλέον δεν υφίστανται. Είναι θλιμμένος και πολύ θυμωμένος. Οι ψυχολογικές άγκυρες από τις οποίες προσπαθεί να κρατηθεί, διευκρινίζονται στο έργο άρτια. Η αποτύπωση όσων σας περιγράφω γίνεται άψογα και στις σχεδόν τρεις ώρες που διαρκεί το φιλμ, το νόημα περνάει και με το παραπάνω. Προσωπικά θα ήθελα κάποια σημαντικά συστατικά να τα απέδιδαν διαφορετικά, όπως για παράδειγμα την ανάπτυξη κάποιων χαρακτήρων, που μου φάνηκε σ’ ένα βαθμό εσπευσμένη και επιφανειακή, βασιζόμενη κυρίως στις εξαιρετικές ερμηνείες και όχι στο περιεχόμενο.
Δε νομίζω ότι χρειάζεται να γίνει ιδιαίτερη μνεία σχετικά με την κινηματογράφηση ή το εικαστικό-τεχνικό κομμάτι του έργου, διότι εκεί διαπρέπει. Θέλω όμως να σταθώ στο ότι ο σκηνοθέτης κατάφερε να προσαρμόσει τη συγκεκριμένη φιγούρα στα μέτρα της εποχής του. Ο Batman του 2022, μοιάζει περισσότερο άνθρωπος και λιγότερο σούπερ ήρωας, δηλαδή βλέπουμε τις θεμιτές και αναμενόμενες υπερβολές που μια ταινία του είδους προσφέρει, αλλά ταυτόχρονα μας παρασέρνει και σ’ έναν κόσμο γήινο, όπου γίνονται λάθη και το να χάνεις αποτελεί μέρος του παιχνιδιού. Από τη μια έχουμε έναν ντετέκτιβ με αναλυτικό νου που λύνει μυστήρια, ικανό ν’ αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία, είτε με το μυαλό, είτε σε μάχες σώμα με σώμα και από την άλλη έχουμε έναν πληγωμένο άνθρωπο, που κατά την αναζήτηση της εξιλέωσης αντικρίζει την πικρή αλήθεια.
Released: 2022
As Experienced by Element
Επιμέλεια του Δήμου Σκορδίλη
Comments
Post a Comment