Το μυθιστόρημα πρωτοκυκλοφόρησε το 1937 και περιγράφει μια δυστοπία όπου η Ναζιστική Γερμανία νίκησε τον πόλεμο και άλλαξε τον κόσμο. Πλέον, ύστερα από εκατοντάδες χρόνια, δύο αυτοκρατορίες υπάρχουν στον πλανήτη: Η Γερμανική-Ναζιστική και η Ιαπωνική. Η ιστορία επικεντρώνεται σε δύο χαρακτήρες και ένα βιβλίο με το οποίο έρχονται σε επαφή.
Η Burdekin οραματίζεται ένα μέλλον που λέξεις όπως «τρομαχτικό», «ζοφερό», «εφιαλτικό», δεν επαρκούν για να περιγράψουν τι συμβαίνει στις σελίδες που γέμισε τότε. Είμαι βέβαιος ότι ο Orwell εμπνεύστηκε από αυτό το ανατριχιαστικό έργο, καθώς επίσης και η Atwood.
Το Swastika Night ξεκινάει αρπάζοντας τον αναγνώστη από τα μούτρα και τον σέρνει στο λάκκο που έχει ετοιμάσει για εκείνον. Η ατμόσφαιρα και τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα είναι τόσο ακραία, που συχνά έπιανα τον εαυτό μου να γελάει από άμυνα. Ανά στιγμές χρειαζόμουν να κρατήσω απόσταση για να καταφέρω να συνεχίσω. Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να αισθανόταν ένας άνθρωπος όταν το διάβαζε εκείνη την εποχή. Ξαναλέω, ότι μιλάμε για το 1937…
Στο λάκκο αυτό, λοιπόν, όπου και μας βυθίζει η συγγραφέας, υπάρχει μια μικρή τηλεόραση, από εκείνες με τις κεραίες στο πάνω μέρος τους. Η πρίζα της οδηγεί μέσα στη λάσπη, προς τα κάπου. Δεν ξέρουμε πώς το ρεύμα φτάνει στο μηχάνημα που έχουμε στα χέρια μας, όμως το κρατάμε σφιχτά από ανάγκη. Ο φόβος μας αναγκάζει να πιστέψουμε ότι αν το έδαφος υποχωρήσει από τα πόδια μας και μας παρασύρει ακόμη πιο κάτω, μπορεί και να σωθούμε. Με το καλώδιο σαν οδηγό ίσως βρούμε το δρόμο προς την επιφάνεια. Ο ήχος από τα ηχεία, παραμορφωμένος και η εικόνα γεμάτη παράσιτα. Καθόμαστε λοιπόν χάμω και παρακολουθούμε μια αφήγηση όπου ο Χίτλερ θεωρείται Άγιος, η θέση της γυναίκας στη κοινωνία είναι μόνο για αναπαραγωγή (κάτι που το φτάνει στα άκρα η Burdekin) και η έννοια της αγάπης δεν υφίσταται.
Μελαγχολία και απελπισία. Η ελπίδα μοιάζει με φως που τρεμοπαίζει μέσα από σκουριασμένες χαραμάδες. Το ψέμα παρουσιάζεται ως αλήθεια και όπου η αλήθεια επιζεί, είναι τόσο ισχνή που κανείς δεν της δίνει σημασία. Η πραγματική γνώση, η επιθυμία για την αναζήτησή της έχει εξαλειφθεί. Ένα «ίσως» πλανάται στον αέρα, όμως αρκεί;
Released: 1937
As Experienced by Element
Επιμέλεια του Δήμου Σκορδίλη
Comments
Post a Comment