Η ιστορία ξεκινάει με μια καταιγίδα. Ακούμε τους κεραυνούς, βλέπουμε στον ορίζοντα τα σύννεφα, αναμένουμε να μας φτάσει, ενώ στο ενδιάμεσο ερχόμαστε κοντά με τους χαρακτήρες, μαθαίνουμε για τον τόπο που κατοικούν και τις συνήθειές τους. Ο βραδυφλεγής ρυθμός του Flanagan για ακόμη μια φορά λειτουργεί άψογα, βάζοντας τα θεμέλια για τη συνέχεια όπου θα δοθούν οι απαντήσεις στο μυστήριο που χτίζεται σταδιακά, κλιμακώνοντας την αγωνία και τον τρόμο. Όπως πάντα, όμως, στα έργα του προτεραιότητα έχουν οι άνθρωποι, οπότε με αυτούς ως αφετηρία, το Midnight Mass ξεκινά.
Ένα από τα πρώτα στοιχεία που διέκρινα από τον πιλότο της σειράς ήταν η χρήση των μονοπλάνων. Σαν αφηγηματική μέθοδος θεωρείται αρκετά δύσκολη στην υλοποίησή της. Το μεγαλύτερο ερώτημα που τίθεται είναι το γιατί την επιλέγει ο εκάστοτε δημιουργός; Δύο είναι οι κατηγορίες: Στην πρώτη, στοχεύει στον εντυπωσιασμό, καλύπτοντας σεναριακές αδυναμίες, κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση του Flanagan, ο οποίος ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, του καλλιτέχνη που κατέχει πολύ καλά τη γλώσσα του μέσου που πρεσβεύει. Η ιστορία του Midnight Mass διαδραματίζεται στο Crockett Island, ένα νησί κοντά στη Washington. Ο τόπος παίζει καθοριστικό ρόλο, οριοθετώντας το πλαίσιο όπου κινείται η αφήγηση, ακριβώς όπως αξιοποιήθηκε η έπαυλη στις δύο προηγούμενες σειρές, μόνο που τώρα ο κλειστός χώρος μεγαλώνει, απλώνεται, παραμένοντας όμως περιορισμένος εξαιτίας της θάλασσας. Πώς επιτυγχάνεται τούτο; Εδώ φαίνεται ο αντίκτυπος ενός πλάνου μεγάλης διάρκειας. Όταν ξεκινάει η κάμερα να καταγράφει μια διαδρομή δύο χαρακτήρων από το σημείο άλφα στο σημείο βήτα, ο θεατής παράλληλα με το διάλογο μαθαίνει το χώρο. Ξέρει ότι προς τα κει είναι το λιμάνι, ότι η εκκλησία βρίσκεται σε μια ανηφόρα κ.ο.κ. Έτσι λοιπόν, ενώ ξεδιπλώνεται η εξιστόρηση κάθε σημείο του νησιού είναι πλέον γνωστό στο θεατή. Και ο σκοπός του σκηνοθέτη έχει επιτευχθεί: αμεσότητα. Όπως ακριβώς λειτουργεί και ένα κοντινό πλάνο σ’ ένα πρόσωπο.
Τι καθιστά το Midnight Mass την πιο τρομαχτική δουλειά του Flanagan και ταυτόχρονα την πιο σύνθετή: Στο Haunting of Hill House η θεματική είναι η οικογένεια, στο Haunting of Bly Manor η αγάπη και στο Midnight Mass η θρησκεία-πίστη. Οι προβληματικές με τις οποίες καταπιάνεται είναι χιλιοειπωμένες, αλλά ο τρόπος που τις αναπτύσσει επιβεβαιώνει –πλέον αρκετές φορές– ότι είναι ένας άνθρωπος με όραμα και αξιοθαύμαστη κατάρτιση στο αντικείμενό του. Παρατηρήστε πόσες από τις ιδέες που παραθέτει τις έχουμε ξαναδεί δεκάδες φορές, μα στα χέρια του μοιάζουν πρωτότυπες. Πώς τα καταφέρνει; Πρώτα από όλα είναι θέμα ρυθμού, ξέρει πότε να κόψει μια σκηνή, σε ποιο δευτερόλεπτο. Ύστερα έχουμε το ερμηνευτικό κομμάτι, πώς θα καθοδηγήσει τους ηθοποιούς του. Στη συνέχεια είναι η αλληλουχία των σκηνών-νοημάτων, γνωρίζει πότε πρέπει να συμβεί τι, ώστε ο αντίκτυπος να είναι ανάλογος της βαρύτητας που θέλει να δώσει.
Το Midnight Mass στηρίζεται σε μια συγκλονιστική ταύτιση δύο μυθοπλασιών. Η μια εκ των δύο έχει τη δυναμική, άρα και το αντίστοιχο εκτόπισμα αιώνων στο συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας. Την άλλη δεν την ονοματίζει καν, κάτι που εντείνει ακόμη περισσότερο το αποτέλεσμά της στον θεατή. Ο λόγος που δεν σας αποκαλύπτω τις δύο θεματολογίες είναι γιατί πιστεύω ότι είναι προτιμότερο να τις ανακαλύψετε μόνοι παρά να τις διαβάσετε εδώ. Με αρχή λοιπόν αυτή τη σύνθεση χτίζει επάνω τους ήρωές του πλάθοντας ένα δράμα, αξιοποιώντας τα στοιχεία του μεταφυσικού τρόμου με βάση όμως τα κοινωνικά στερεότυπα, τις φοβίες, τα τραύματα, τις ανθρώπινες αδυναμίες. Στο εν λόγω έργο του, πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο έχει παραδώσει μέχρι και σήμερα, ηθογραφεί και καυτηριάζει ευφάνταστα αντιλήψεις που θα ’πρεπε να έχουν απαλειφθεί, όμως ακόμη καλά κρατούν.
Released: 2021
As Experienced by Element
Επιμέλεια του Δήμου Σκορδίλη
Comments
Post a Comment