David Byrne's American Utopia

Το 2019, όταν κινηματογραφήθηκε η παράσταση στο Broadway, ο David Byrne ήταν εξήντα εφτά χρονών. Ο δίσκος, στον οποίο ο βασικός κορμός του show στηρίζεται, κυκλοφόρησε το 2018. Μου φαίνεται περιττό να σας μιλήσω για την απόδοση, την ομοιογένεια, τη ροή, το πόσο άρτιο και σφιχτοδεμένο έργο είναι το American Utopia, καθώς και την πληθώρα των συμβολισμών που εμπεριέχει. Αρκεί να πατήσετε το play και να καθίσετε αναπαυτικά στις θέσεις σας, αν και πιστεύω ότι κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια θα θελήσετε να σηκωθείτε και ν’ αρχίσετε να χορεύετε, όπως οφείλετε άλλωστε, όταν ακούγεται η μουσική του εν λόγω καλλιτέχνη. Αναρωτιέμαι πώς μπορεί να ήταν να βρίσκεται κανείς κάτω από τη σκηνή και να βιώνει τη μουσική πανδαισία μελωδιών, ρυθμών και χορευτικών κινήσεων.

I'm not a drowning man

And I'm not a burning building

I'm a tumbler

Drowning cannot hurt a man

Fire cannot hurt a man

Not the government man

Σε κομβικά σημεία του setlist υπήρχαν τοποθετημένα κομμάτια των Heads, αποφορτίζοντας την ατμόσφαιρα, προσφέροντας κι άλλα χρώματα στον καμβά του Byrne. Η παράσταση διέπεται από minimal αισθητική, και όπως αναφέρει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, ήθελε να κρατήσει μόνο τα απαραίτητα οπότε πάνω στη σκηνή βρίσκεται ο ίδιος, οι εκπληκτικοί μουσικοί που τον συνοδεύουν και ένα αφαιρετικό ντεκόρ – μια κουρτίνα η οποία φωτίζεται αναλόγως τις ανάγκες. Η δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα θύματα της βίας, φιλοσοφικά ερωτήματα, προβληματισμοί σχετικά με την οικολογία και το μέλλον του πλανήτη, αποτελούν κατά κύριο λόγο τις θεματολογίες με τις οποίες καταπιάνεται. Είναι όμως η ιδιοσυγκρασία του Byrne, το πώς κοινωνεί μέσα από την τέχνη του όλα τα παραπάνω. Το American Utopia, παρότι έχει ένα βαρύ περιεχόμενο, το ίδιο δε βαραίνει ποτέ, παραμένει χορευτικό, λες και μέσα από τις αναπνοές, το τραγούδι, ξορκίζεται ο πόνος και η δυστυχία, τα πάθη των ανθρώπων.

Η επιλογή να δοθεί χώρος σε αυτόν τον υπέροχο δίσκο να εξελιχθεί σε παράσταση του Broadway ήταν σοφή. Του δόθηκε ο χώρος που χρειαζόταν για να ακουστεί περισσότερο και να πάρει και τη μορφή που πήρε δια χειρός Spike Lee, ο οποίος την αποτύπωσε άριστα. Μου γέννησε την επιθυμία να ξαναδώ το προ δεκαετιών αριστούργημα, Stop Making Sense. Κι αν κάτι δε βγάζει σίγουρα νόημα; Το πόσο καλά έχει διατηρήσει τη φωνή του ο ιθύνων νους πίσω απ’ όλα τούτα και πολύ περισσότερο πού βρίσκει όλη τη δημιουργική του ενέργεια. Η απάντηση απλή, και βρίσκεται στα τραγούδια του.

Released: 2020

As Experienced by Element

Επιμέλεια του Δήμου Σκορδίλη